Odczynniki

• Ołów metaliczny
• Kwas siarkowy
• Niejonowy środek powierzchniowo czynny

Skąd to wziąć?
Dwie pierwsze rzeczy można kupić w sklepie chemicznym lub wysyłkowo w Internecie. Ołów można dodatkowo kupić jako śrut kulkowy na Allegro - około 6 złotych za 300 kulek o średnicy 4,5 mm. Środek powierzchniowo czynny jest do kupienia w niektórych dużych sklepach jako Stain Devils Długopis, można też użyć odplamiacza Vanish jeśli pozbędzie się z niego nadtlenku wodoru.

Sprzęt

• Kuweta elektrolityczna lub duży słoik
• Źródło prądu
• Probówka (na straty)
• Palnik gazowy
• Lejek
• Drut miedziany

Pierwszym etapem przygotowania takiej elektrody jest sporządzenie pręta lub blaszki ołowianej o odpowiednich wymiarach. Aby przygotować pręt, postępujemy tak (podziękowania dla Pessosa za ten pomysł): sypiemy ołów w granulkach do w miarę wąskiej probówki, po czym topimy go. Kiedy jeszcze jest stopiony wsadzamy do środka odtłuszczony, lekko zagięty w spiralkę drut miedziany (chodzi o to żeby ołów nie ześlizgnął się z drutu), uważając aby nie dotykał ścianek probówki. Ustawiamy wszystko w statywie i zostawiamy do ostygnięcia. Gdy całość ostygnie rozbijamy probówkę i mamy pręt ołowiany z wtopionym drutem miedzianym. Aby zwiększyć przyczepność drut można przed wsadzeniem w ołów przetrzeć papierem ściernym. Jeśli granulki ołowiu nie mieszczą się w probówce to topimy ołów w innym naczyniu i przelewamy go do probówki, możemy wspomóc się lejkiem (probówka jak i lejek powinny być rozgrzane aby ołów nie zastygł od razu przy zetknięciu z nimi). Odlanie blaszki sprawia już dużo większe problemy - potrzeba wtedy formy z blachy, procedura jest podobna jak w przypadku pręta.
Kiedy mamy już pręt ołowiany z wtopionym drutem, należy go przetrzeć papierem ściernym, odtłuścić i przemyć rozcieńczonym kwasem siarkowym. Po tych zabiegach umieszczamy go w elektrolizerze napełnionym 20% roztworem kwasu siarkowego, który dodatkowo na litr zawiera 5-8 g/l niejonowego środka powierzchniowo czynnego. Podłączamy pręt Pb jako anodę, jako katodę możemy zastosować grafit z baterii lub drut stalowy. Gęstość prądu powinna wynosić maksimum 2 A/dm² powierzchni anody, napięcie od 3 do 20 V. Elektrolizę prowadzimy przez kilkanaście godzin - do czasu aż cała anoda pokryje się szczelną warstwą dwutlenku ołowiu. Po zakończeniu elektrolizy anodę możemy dodatkowo wzmocnić przez odłożenie warstwy dwutlenku ołowiu tak jak w przypadku anod CSLD lub GSLD, które są omówione w osobnych artykułach.

Artykuł napisał:

Źródła:
S. Sękowski. Pierwiastki w moim Laboratorium. WSiP, Warszawa 1989
Dyskusja na forum