Azotan poliwinylu (C₂H₃NO₃)_n Pierwszy raz wyprodukowany przez G.Frank'a i H.Kruger'a w Niemczech w 1929 roku. Procedura otrzymywania ulepszyli dwaj francuscy naukowcy Chédin i Tribot.

Właściwości fizyko-chemiczne:

• postać makroskopowa: biały proszek
• postać mikroskopowa: polimer posiadający na przemian w łańcuchu grupy -CH₂- i -CHONO₂-
• gęstość od ρ=0,3 g/ml do ρ=1,5 g/mL
• prędkość detonacji zależy od gęstości V_D=2030 m/s i V_D=6560 m/s

Zastosowanie:

• paliwo
• materiał wybuchowy

Otrzymywanie

Odczynniki:

• bezwodnik octowy
• alkohol etylowy (etanol)
• wodorowęglan sodu
• kwas azotowy (99-100%)
• alkohol poliwinylowy

Sprzęt:

• kolba okrągłodenna
• mieszadło
• papierek lakmusowy
• ręczniki papierowe (sączki)

Do 100ml mieszaniny bezwodnik octowy/kwas azotowy (bezwodnik:kwas=0,4) o temp. -8°C dodawać przez około godzinę, 5g sproszkowanego alkoholu poliwynylowego. Mieszać podczas dodawania i utrzymywać temp. poniżej -8°C podczas dodawania i 2 godz. po zakończeniu. Roztwór dodajemy do 100mL wody, mieszając bardzo gwałtownie. Wytrącony biały proszek, przefiltrować i przemyć wodą aż papierek pokaże odczyn neutralny.
Zostawiamy na 12 godz. w wodzie. Filtrujemy i przemywamy 96% alkoholem etylowym. Zostawiamy na kolejne 12 godz. w wodzie po czym filtrujemy i przemywamy 12% roztworem wodorowęglanu sodu. Myjemy wodą do neutralnego odczynu (papierka lakmusowego) i suszymy na otwartym powietrzu i eksykatorze próżniowym.

Mieszaniny przemysłowych materiałów wybuchowych wykorzystujące PVN:

WC846:

• 82% PVN
• 10.2% nitrogliceryna
• 0.7% dinitrotoluen (DNT)
• 6.1% ester dibutylu (DBP)
• 1.0% dwufenyloamina

M90:

• 57.75% PVN
• 40.0% nitrogliceryna
• 0.75% centralit etylu
• 0.50% alkohol etylowy